ورزش منظم علاوه بر بالابردن حس امید به زندگی، می‌تواند به طور قابل توجهی باعث کاهش عوارض مرتبط با افزایش سن افراد شود. رابطه افزایش سن و ورزش همانطور که سن فرد بالا می‌رود، بدن مستعد بسیاری از بیماریهای تراکم استخوان (پوکی استخوان) و از دست رفتن و زوال توده‌های ماهیچه اسکلتی بدن (sarcopenia) می‌شود. اما ما می‌توانیم با پیشگیری قبل از درمان و یا حتی حرکات اصلاحی یا ریهب به کاهش روند این بیماری و درمان آن کمک کنیم!
طبق تحقیقات ورزش نه تنها باعث کند شدن روند پیری افراد می‌شود، بلکه می‌تواند عوارض بیماری‌ها را نیز تغییر دهد. اگر در سنین سی سالگی هستیم و فکر می‌کنیم که فعلا زمان برای فکر کردن راجع به مسائلی مانند ورزش و سلامتی یا پیری داریم.
بهتر است دوباره فکر کنیم! در اوایل سی سالگی بدن در معرض بیماری‌هایی نام‌برده قرار می‌گیرد و هر ساله به طور متوسط یک و نیم کیلو عضله از دست می‌دهد. ورزش مهم‌ترین راهی که باعث جبران این عوارض در بدن می‌شود.
در اینجا تاثیرات ورزش کردن بر روی افزایش سن را با شما به اشتراک می‌گذاریم:
ورزش باعث تقویت مفاصل، عضلات، تاندون‌ها و سیستم اسکلتی عضلانی بدن می‌شود که از آرتروز جلوگیری می‌کند. افراد زیادی بوده‌اند که به خاطر مشکل آرتروز، حتی قادر به دویدن نبوده‌اند اما بعد از چند ماه تمرینات قدرتی نه تنها توانستند دوباره شروع به دویدن کنند بلکه توان جسمی آن‌ها نیز به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد.
بسیاری از تغییرات فیزیکی اجتناب‌ناپذیر زمانی اتفاق می‌افتد که افزایش سن رخ می‌دهد. کاهش توده عضلانی یکی از آن‌هاست. توانایی‌های بدن ما با افزایش سن محدود می‌شود و از دست دادن توده عضلانی بر تعادل، قدرت و هماهنگی بدن تاثیر می‌گذارد. خوب است بدانیم با انجام تمرینات هوازی میزان زوال توده‌های ماهیچه‌ای کاهش می‌یابد و سلامت قلب نیز بهبود می‌بخشد.
مهارت‌های توانایی شناختی (ادراک ذهنی) با روند رشد فیزیکی همراه است و به ما اجازه می‌دهد اطلاعات مختلف را پردازش کنیم. ورزش به همان اندازه که برای عضلات و استخوان‌ها مهم است، برای ذهن و مغزمان نیز اهمیت دارد. کاهش توانایی شناختی هنگام افزایش سن یک مسئله واقعی که بسیاری از ما در برخورد با افراد سالمند متوجه‌اش شده‌ایم.
کاهش توانایی‌های شناختی در سنین بالا در DNA ما پیش برنامه‌ریزی شده است. اما بسیاری از مطالعات تاثیرات ورزش در کاهش پیری مغز و عملکرد آن، نشان می‌دهد: علاوه بر بهبود شناختی، داشتن فعالیت فیزیکی در سالمندان می‌تواند به مقابله با علائم بیماریهای نوروژنیک مانند بیماری پارکینسون و آلزایمر کمک کند.
این موضوع کاملا وابسته به سبک زندگی است که تا به حال داشته‌ایم و می‌تواند در هر فرد متفاوت باشد. پیشنهاد ما این است که میزان سختی تمرینات با افزایش سن کمتر شود اما در نهایت همه چیز به ظرفیت بدن‌مان بستگی دارد.
با افزایش سن، بهتر است تمرکز خود را از روی تمرینات زیبایی‌سازی به روی تمرینات پیشگیرانه بیماری‌ها ببریم. خبر خوب این است که با این تمرینات باز هم به اهداف سلامتی و تناسب اندام می‌رسیم.
داشتن تعادل در تمرینات روزمره بسیار ضروری است و توصیه می‌شود که هر چهار پایه تناسب اندام را در برنامه ورزشی هفتگی خود قرار دهیم: تمرینات هوازی برای تنفس و قلب، تمرینات مقاومتی، تمرینات انعطاف‌پذیری و تمرینات نوروموتر ( Neuromotor) برای اعصاب.
هنگام افزایش سن، حفظ توده عضلانی و تمرینات با وزنه (جهت عضله سازی) باید در بالای فهرست اولویت‌های‌مان قرار داشته باشد و بخش زیادی از برنامه ورزشی هفتگی‌مان را تشکیل دهد. تمرینات کوتاه مدت اما همراه با تکرار و تمرینات بلند مدت استقامتی می‌توانند برای ما بهترین گزینه باشند.
بر طبق مطالعات، تمرینات نوروموتر ( Neuromotor) تاثیر خوبی بر سالمندان دارد. فعالیت‌هایی مانند یوگا و تای چی و یا حتی قدم زدن ساده می‌تواند تاثیر مثبتی روی تعادل در سالمندان داشته باشد.
اگر اهل ورزش هستیم و از لحظه به لحظه زندگی‌مان لذت می‌بریم که چه عالی! اما اگر تا به امروز به ندرت ورزش کرده‌ایم و فکر می‌کنیم که برای شروع دیر است باید بدانیم که هیچ وقت برای شروع دیر نیست اما شروع امروز خیلی بهتر از فرداست. ورزش کردن یک درمان فوق‌العاده برای مقابله با عوارض افزایش سن است. انجام فعالیت‌های ورزشی در زندگی می‌تواند بهترین انتخابی باشد که می‌توانیم برای ساختن نسخه‌ای سالم از خودمان بگیریم. یادمان نرود که پیشگیری بهتر از درمان است و انتخاب یک عمر سلامتی فقط با انتخاب‌های امروزمان آغاز می‌شود.
